(Irudia: Ibon Landa Amutxategi (2023)
PLAN Karlos Martinez B. artistak planifikatutako egitura da, organismo ostalari baten gainean edo barruan bizi den organismo baten antzera bizitzera sartzen dena, horrela, denbora labur batez, entitate horien ohiko baldintzak ordezkatu egiten dira munduaren beste pertzepzio bat erakusteko, naturalaren eta artifizialaren arteko kontrasteek bat egiten duten bitartean. Azalan, “Tre (e) s” proiektua landuko dute. Bertan, unean-uneko artista bat gonbidatuko dute, inguruneko zuhaitzen azaletan lan egin dezan bere diseinuekin.
Formekin eta sinboloekin osatutako ohiko idazkera hau, “arboglifoak” izenekoa, mundu osoko zibilizazioek praktikatzen duten arte herrikoia da, eta ondare historiko oso baliotsua. Zuhaitzean zuzenen egiten den teknika izan arren, erregistroa ez da detektagarria bilakatzen harik eta denbora luzea igaro arte (askotan urte bat edo bi pasa behar dira), izerdiak zauria zeharkatzen duen arte, ilunduz hasten delarik bere prozesuan bertan.
#2 Ibon Landa
Bigarren aldi honetan, prozesua planteatzen da zauri baten orbaintzea bultzatzea bezala, hain zuzen zauri baten ondorioz sortu den zauriaren ertzak batzea. Jostura iraunkor hori haziko da sendatzen ari den gorputzaren gainean. Horretarako, zauria laguntzarekin eta kontu handiz tratatu beharko da, zisura-prozesua optimizatzeko. Denbora horretan, neurri jakin batzuk hartuko dira proiektuak ahalik eta hobekien eboluzionatu dezan eta epe luzera itxura hobea izan dezan, adibidez, orbaina estaliz, kaltea modu aktiboan konpontzen ari den bitartean, bereziki zaurgarria izan ez dadin. Hori izango da Ibon Landa artistaren zeregina, horretarako gonbidapena jaso du, apiriletik uztailera bitartean luzatuko den egonaldi tartekatu bat egiteko.
Ibon Landa Amutxategi (Vitoria-Gasteiz, 1994) Bilbon bizi eta lan egiten du. Bere praktika, materialak amaiera dardaratsuetara hurbiltzeko interesetan oinarritzen da. Ustekabeko giroaren esperoan. Horretarako, irudiak espazioan duen pisua lantzen du, materialtasunaren bidez.
Eskuz egiten du lana, eta egiten du hainbat materialekin, eta horien artean ugarienak izaten dira paper gainean inprimatutako irudiak. Hain zuzen, bere lanaren funtsa irudira egokitzen duen hurbilketa materiala da. Hondar artekoa den hori abiapuntutzat hartuta, haren lanaren kasuan, irudia markatzera edo adieraztera bideratzen da, ia eskarigrafiak egiten duena, zentzu berean, alegia lorratzaren bidea materian markatuta geratzen den modura. Arte Gradua amaitu zuenetik hainbat tailerretan parte hartu ahal izan du. 2017an, Tabakalerako Artistentzako Tailerrean, Itziar Okarizekin eta Jon Mikel Eubarekin; 2018an, Damaris Panekin, Rekalde Aretoan; 2019an, EHUko Pintura Masterrean; eta 2020an, JAI. Tabakalerako Jardun Artistikoentzako Institutuan. Hainbat espaziotan erakutsi du bere lana, hala nola, Artium Museoan (2020), BilbaoArte Fundazioan (2021) eta Tabakaleran (2022). Eusko Jaurlaritzako Kultura Sailak bere lana erosi berri du, Bilduma Partekatuaren esparruan erosia. Bilduma horren egoitza Artium Museoan dago, hots, Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoan (2022).
Fabiola Espiga artista Santiago Papasquiaro Durangon jaio zen. Marrazkia, ilustrazioa, pintura eta tatuajea bezalako tresnak dituen hiztegi baten bila dabil. Badirudi bere lanak indarkeriarekin zerikusia duela, giza erosotasunekin, ironiarekin, erotikotasunarekin. Baita plazerak eta egunerokotasuna ere. Proposatzen dituen irudiak leku ilun, arrunt eta merke batetik bestera dabiltza, irudikapen hegemonikoetatik apur bat aldenduz, emakumeen amorrutik nabarmenduz. Askotan, grafitoz grafito lan egiten du pentsamenduaren eta pultsioaren arteko harremana nabarmentzeko, eta, horrela, irudikapen grafiko lotsagabeak ematen ditu, baina soft.