Ezegonkortasuna egungo ezaugarririk handienetako bat denean, “HIRU(3)”-k gertaeren baldintza zientifikoa, egonkorraren eta ezegonkorraren arteko muga mugagabea eta joan-etorrien errepikapen amaigabea islatu nahi ditu. “HIRU(3)” aldaketei, begietara begiratzeari eta aukera berriei buruzkoa da. Bidean zehar etengabeko galderak, aukerak, gorputz-egoerak eta ekintzak aurkezten zaizkigu. Bidean, etengabeko eraldaketak, egokitzapenak eta eraikuntzak gertatzen dira. Eta erabaki anitzak… Bizikidetza-espazio desberdinak antzezten dituen dantza esperimentaleko pieza baten hurbiltzea.
“HIRU(3)” proiekturako motibazioa egungo beharretatik eta aurreko lan-prozesuetan izandako esperientzietatik, “Mutu” (2018) eta “Vals de un funeral” (2019)) sortzen da. Serie bat balitz bezala, hiru obrak ideia beraren ingurukan biratzen dute: komunikazioa. “Mutu” eta “Vals de un funeral” isiltasunaren ideian zentratzen ziren bitartean, komunikazioaren esanahi gisa, “HIRU(3)”k, berriz, komunikazio hori eraikitzeko, begiradaren eta entzutearen premian sakondu nahi du. Egoeraren eta interpreteen erabakien bidez eraikiko da ekintza bakoitza une bakoitzean. Helburu nagusiak honako hauek dira: publiko aktibo bat sortzea, sorkuntza-prozesuen garrantzia nabarmentzea, eta, emaitza gisa, proposamen zehatz baten eta instalazio baten arteko lotura sortzea. Emaitza esperimentala eta diziplina anitzekoa, non lanaren irudi eszenikoa egokitu eta/edo artikulatu daitekeen.
AZALAko egoitza horretan elkar biziko da lehen aldiz talde artistikoa, modu bateratuan lan egiteko eta proposamenaren ikuspegi orokorra egin ahal izateko, narrazio-espazioen narrazio-muga garatu eta harilkatu ahal izateko – Estenikoa, instalazioarena eta ikus-entzunezkoa –Mugimenduarekin, testuarekin eta ekintzarekin, eta argazkigintzako eta bideoko irudiak sortzearekin, ikertu eta landu beharreko material gisa.
NERI(H)ARI konpainia, Danza contemporánea nítida: clara, transparente y precisa
Zuzendaritza: Myriam Perez Cabazon
Intérpreteak: Leire Otamendi, Eneko Gil, Beñat Urretabizkaia, Olaia Valle, Oihana Vesga
“Dantzaren birtuosismoaren eta balio honen, edukiaren eta benetakotasunaren alde egiten dut, keinu txikienen handitasuna eta mugimendu delikatuenen irmotasuna azpimarratuz. Eta eszenatokian pertsonak ikustearen ideia. Hortik, prozesuetako bizipenak gailentzeko nahia. Batez ere, dantza garaikidea diziplina hurbilago bihurtzea erakartzen nau, hura humanizatzea”. -Myriam Perez Cazabon, 2019.
Hainbat urtez koreografia-lanak garatu ondoren, Myriam Perez Cazabonek bere lana NERI(H)ARI izenpean eratzea erabaki zuen, non hainbat diziplinarteko proiektuei lekua egin zien beste arte batzuekin elkarlanean arituz, hala nola musika, zinema eta antzerkiarekin. NERI(H)ARI – bere sormen pertsonalei eskainitako espazioa -, non Myriam Perez Cazabonek dantza, pertsonen zirrikitu emozionalen isla gisa ulertzen duen, isiltasuna komunikazio-bide gisa eta lasaitasuna mugimendu-forma gisa, batez ere presentzia eta begirada azpimarratuz. Bere lana “dantza garaikide garden” gisa definitzen du, hau da, argia, garbia eta zehatza. Eta diziplinartekoa, komunikazio eta transmisio balioa indartuz.
Hizkuntza koreografiko propioan sakontzeko beharrak 2016an konpainia gisa hastea bultzatzen du, Eusko Jaurlaritzaren diru-laguntzari eta Dantzagunearen (Gipuzkoako Foru Aldundia) eta Donostia Kulturaren (Gazteszena – Egiako Konfederazioa) laguntzari eta lankidetzari esker. Ibilbide honetan “Nere azalean arrotz” (2017. Euskal Herriko Antzerki Sareak gomendatutako obra), eta “Mutu” (2018. Euskal Herriko Teatro Sareak gomendatutako obra, Miradas Cruzadas 2020 eta Iceberg-erako hautatua (2019) lanak estreinatzen ditu.
Myriam Perez Cazabon 2004. urtean hasi zen sortzaile lanetan, “Nosotras y la pieza” lanarekin, Nerea Urbieta eta Marta Ortegarekin batera. Gero datoz “Parisko leku bat agortzeko saioa” (2006) eta “Ejercicionúmero2” (2007), Victor Iriarte zinemagilearekin eta Maite Arroitajauregi artistarekin elkarlanean sortutako piezak, eta “Permanent vacation version” (2007) Larraitz Torres diziplina anitzeko artistarekin elkarlanean sortutakoa. Gaur egun, bi ekoizpen berritan murgilduta dago: “HIRU(3)” eta “40.BIDEGURUTZEA, 124; CC no40”.
Aitziber Orkolaga. Donostian jaioa. Gaur egun finantza sektorean lan egiten duen arren, txikitatik argazkilaritzarekiko miresmen sentimendua izan du. 2017an, serioago hartzen hasi zen argazkilaritza, istorioak kontatzea, batez ere Txondorra Kultur Etxean. Bertan, sormenari eta argazki-proiektuen garapenari buruzko ikastaroetan parte hartu du. Juanan Requena (El Granero), Jon Cazenave eta Awoiska Van der Molen (San Telmo Museoa) eta Nagore Legarretaren tailerretan ere parte hartu du. Argazkigintzak haren gainean duen eraginari buruz hitz egin beharko banu, esango nuke bere barrua ulertu eta kudeatzeko tresna amaigabeak dituen mundu bat ireki diola.
Dirulaguntza: Eusko Jaurlaritza
Babesa eta elkarlana: Donostia Kultura-Gazteszena, Gipuzkoako Dantzagunea, Azala kreazio espazioa, Espacio Punto de Fuga.
